.

Allahın adı ilə

Dövrümüzdə müsəlmanları çətinliyə salan məsələlərdən biri də din və siyasətin bir-birindən ayrı tutulmasıdır. Qeyd etməliyəm ki, müsəlmanların bilməməzliyindən irəli gələrək bu fikirlə razılaşması, zaman zaman din düşmənlərinin xeyrinə olub, hökmranlığı ələ keçirərək müsəlmanlara hegemonluq və zülm etməsinə səbəb olan ümdə dəlillərdən ən əsasıdır.

Tarixə nəzər saldıqda görərik ki, İslam dini heç vaxt siyasətdən ayrı olmamışdır. Hz. Muhəmmədin (s) Məkkədən Mədinəyə hicrətindən sonra ilk gördüyü iş, İslam hökumətini qurmaq oldu. O Həzrət , yaxşı bilirdi ki, peyğəmbərlərin besətlərinin hədəfləri ( təlim və tərbiyət,ə dalət, səadət və insanın ucalması) hökumət qurmadan mümkün deyildir. Buna əsasən Peyğəmbər (s), ilkin fürsətdə Allahın fərmanı ilə hökumətin sütunlarını qoydu.

O Həzrət, mühacirlər (Məkkədən hicrət edənlər) və ənsarlardan (Mədinəlilər) ibarət ordu təşkil etdi. Bu orduda davamlı olaraq hər kəs (qadınlar,uşaqlar və xəstələri çıxmaq şərti ilə) iştirak etməli idi. Bu sadə və kiçik ordunun silah, minik və azuqə ilə təmin edilməsinin bir qismi camaatın, digər qismi isə İslam hökumətinin öhdəsində idi.Hər nə qədər düşmənlərlə müharibələr artırdısa, bir o qədər də İslam ordusunun təşkilatçılığı daha geniş və münəzzəm olurdu.

Zəkat hökmü nazil olduqdan sonra ilk öncə yoxsulların ehtiyaclarının ödənilməsi və cihad (müharibə) xərclərinin təmin olunması üçün islami" beytul mal" təşkil olundu. Ardıcıl olaraq şəriət hökümləri nazil olduqca, İslam hökuməti yeni mərhələlərə qədəm qoymağa başladı.

Bu vəziyyət Peyğəmbərin (s) vəfatından sonra ilk xəlifələrin dövründə, hətta Bəni Abbas və Bəni Üməyyə xəlifələrinin zamanında da öz əksini tapdı. Amma, onlar Allah Rəsulunun xəlifəsi adından istifadə edərək xalqa hökmranlıq etdilər. Hərçənd ki, onların hökmranlığı zalımcasına və İslami qanunlar çərçivəsindən kənar idi.

Başqa bir tərəfdən isə Məsum İmamlara (ə) zor tətbiq olunurdu, məsələn: İmam Hüseynin (ə) qiyamı, İmam Rzanın (ə) vəliyyi əhdliyi, İmam Kazımın (ə) zindana atılması, İmam Hadi (ə) və İmam Həsən Əsgərinin (ə) Samirraya sürgün olunmaları, onları, hökumətə zidd ola biləcək qiyamın qorxusundan nəzarət altında saxlamaları və s. Bunlar hamısı bütövlükdə dinin heç zaman siyasətdən ayrı olmadığının nişanələridir. İslami hökumətin qurulması,İslamın ibtidai və əsaslı məsələlərindən biridir.

Böyük İslam alim və filosofu,İran İslam inqilabının banisi mərhum İmam Xomeyni (r) buyurmuşdur:

İslam siyasi dindir....İslam bir dindir ki, ibadi əhkamları da siyasidir. Bu cümə və cümə xütbələri, bayram və bayram xütbələri, bu camaat, Məkkə, Mina, Ərəfat...bunlar hamısı siyasi bir məsələdirlər. Buna baxmayaraq ki, ibadi ayindirlər ibadəti siyasət və siyasəti də ibadətdir .

Araşdırsaq İslamın siyasi əhkamı, onun ibadi əhkamından və siyasi kitabları, ibadi olan kitablarından çoxluq təşkil edir. Düşmən tərəf dinin siyasətdən ayrı olduğunu beynimizə yeritmişdir. Amma, o kəslər ki, İslamı siyasət və hökumətdən ayrı bilirlər, gərək anlasınlar ; Qurani-kərim və Allah rəsulunun sünnətində olan hökumət və siyasət əhkamlarına, başqa heç yerdə rast gəlinmir. İslamın ibadi əhkamlarının əksəriyyəti, siyasi rəmz daşıyır. Peyğəmbər(s) sair dünya hökumətləri kimi hökumət qurdu. Lakin, ictimai ədalət stimulu ilə.

"Xalqı siyasət, dərk və siyasi rəftardan uzaq olmaqa çağıran Amerika sayağı islamdır. Amma İslam, siyasətin əslində dinin ayrılmaz bir hissəsi olduğunu deyir və bütün müsəlmanları siyasi dərk və əmələ dəvət edir. Bu vacib nöqtə, gərək həmişə bütün müsəlmanların zehnində olsun!"

Ayətullah Seyyid Əli Xamenei .