 Beşinci imam həzrət Məhəmməd Baqir əleyhissalam 57-ci hicri ilinin Rəcəb ayının birində Mədinədə dünyaya gəldi.
Atası
həzrət Səccad (ə), anası isə imam Həsən əleyhissalamın qızlarından
sayılan Fatimə idi. O həzrət (ə), nəsli həm ata, həm də ana tərəfindən
həzrət Peyğəmbərə (s) çatan ilk imam sayılır.
İmam həzrət Muhamməd Baqir əleyhissalam həmişə təzə və səliqəli paltar geyər, özünə ətir vurar və yavaş-yavaş yeriyərdi.
Bir
gün darfikirli insanlar o həzrəti tənqid edərək; baban Әli (ə) köhnə və
ucuz paltarlar geyərdi, bəs sən niyə bahalı libaslar geyinirsən? — deyə
söylədilər. O həzrət (ə) isə onların cavabında belə buyurdu: "O dövrdə
camaat yoxsul və kasıb yaşadığı üçün, Әli əleyhissalam da ucuz paltarlar
geyməli, sadə xörək yeməli idi. Lakin bu gün camaat rifah və rahatlıqda
ömür sürdüyünə görə mən belə paltarlardan geyməliyəm. Babamın o dövrdə
gördüyü iş ədalət və rəhbərliyinə uyğun olduğu kimi, mənim də gördüyüm
iş ədalət və rəhbərliyimə uyğundur."
O həzrətin ədəb və tərbiyəsi haqqında belə yazıblar:
«Heç
vaxt ucadan gülməz, həmişə ahəstə və ədəbli danışardı». İmam Muhamməd
Baqir əleyhissalam heç vaxt əsəbiləşməzdi, həmişə rastlaşdığı adama
hörmət göstərib onunla mehribanlıqla görüşərdi. Özü isə bu haqda belə
buyurur:
«Bu iş ürəkləri bir-birinə yaxınlaşdırıb, düşmənçilikləri aradan qaldırar».
İmam
dua edərkən çox ağlar amma heç vaxt ucadan, hönkür-hönkür ağlamazdı.
Danışarkən sözünü Allah adı ilə başladığı kimi Allah adı ilə də
bitirərdi.
O həzrətin çoxlu bağları və tarlası vardı. Onun özü də
sadə bir əkinçi kimi, tarlaya gedər, fəhlələrlə birgə işləyib xörək
yeyərdi. Həzrət öz xadimləri ilə yaxından əməkdaşlıq edən bir malik idi.
Həzrət
(ə) öz bağ və tarlalarından əldə etdiyi qazancı Allah yolunda sərf
edib, fəhlələrin bütün ehtiyaclarını təmin edərdi. Belə ki, öz zamanında
Hicazda ən səxavətli şəxsiyyət kimi tanınmışdı.
Şeyx Müfid İmam
Muhamməd Baqir əleyhissalam haqqında belə yazıb: «O həzrət bütün elm və
mərifətlərə bələd idi. Bütün ömrünü öz Allahına itaət etməklə başa
vurmuşdu. Təqva və pəhrizkarlığında möhkəm və sarsılmaz idi. Birilə
bağladığı əhd-peymanına həmişə sadiq qalardı. ürəyinin saflığı, ruhunun
paklığı və insani rəftarları hamını heyran qoymuşdu. O, camaata islam
əxlaqını təlim edərək onları məhz bu əxlaqla tərbiyələndirirdi.
Təəssübkeş sünni alimlərindən olan İbni Həcər o həzrətin əxlaqı barədə
yazır: «İmam Muhamməd Baqir əleyhissalam səfalı və pak qəlbə malik bir
şəxsiyyət idi. Sözü ilə əməli bir idi. Davranışı insani və islami idi.
O, böyük arif, misilsiz bir abid idi. Onun insani zinətlərini vəsf
etməkdə acizəm».
O həzrətin xidmətçilərindən biri onun haqqında
belə demişdir: «Həzrətlə birlikdə Məkkəyə getmişdik. Gözü Allahın evinə
sataşdıqda o qədər ağladı ki, bihuş oldu. Әrz etdim ki, niyə bu qədər
ağlayırsan? Buyurdu: «Bəlkə Allah bu göz yaşlarıma görə qiyamət günündə
məni bağışlasın və rəhmət etsin».
Sonra imam namaz qılmağa
başladı və uzun müddət səcdə halında qaldı. Başını qaldırdıqda isə
səccadəsi həzrətin göz yaşlarından islanmışdı.»
Yalançı şəxsiyyət
sayılan Məhəmməd ibni Münkədir belə demişdir: Imamın çox işlədiyini
görüb öz-özümə fikirləşdim ki, həzrət dünya malına aşiqdir və gərək bir
gün qabağını kəsib bu barədə ona nəsihət edəm. Nəhayət bir gün onu
qızmar havada çox işlədiyinə görə tərləmiş görüb qabağına gedərək salam
verdim və dedim:
«Ey Peyğəmbərin oğlu, niyə bu qədər dünya malının dalıncasan? Әgər bu vəziyyətdə ölsən, nə edərsən?»
İmam
(ə) buyurdu: «Bu mənim ən yaxşı zamanımdır. Çünki sizə və başqalarına
möhtac olmamaq üçün işləyirəm. Әgər Allah bu vəziyyətdə mənim canımı
alsa çox sevinərəm. Çünki Ona ibadət və itaət halındayam». Mən bu
cavabdan başa düşdüm ki, yanılırmışam. O həzrətdən üzr istəyib dedim:
Mən sizə nəsihət vermək istəyirdim. Halbuki, siz mənə nəsihət verərək
məni ayıltdınız».
Kuleyni isə o həzrətin haqqında belə yazıbdır:
«İmamın dostlarından bir dəstə belə deyirlər: Günlərin bir günündə
imamla görüşmək üçün evinə getdik. Salam verib halını soruşduqdan sonra
gördük ki, həzrət çox narahatdır. Səbəbini soruşduqda övladının ağır
xəstə olduğunu öyrəndik. «Әgər bu uşaq ölsə, imamın başına nə gələr» -
deyə düşündük. Xudahafizləşib getdik. Sabahısı günü halını soruşmaq üçün
həzrətin mənzilinə təkrar gəldikdə imamı xoşhal gördük. «Yəqin Allah
lütf edib uşağı sağaldıb. İmam da buna görə xoşhaldır» - deyə düşündük.
Lakin məlum oldu ki, uşaq ölüb. Biz imamdan «nəyə görə uşağın ölümündən
qabaq çox narahat idiniz, lakin ölümündən sonra xoşhalsınız» - deyə
soruşduqda imam cavabımızda belə buyurdu: «Övladım xəstə idi, mən də
atalıq və insanlıq borcuma görə çox narahat idim və sağalması ü?ün cəhd
edib Allahdan şəfasını diləyirdim. Lakin Allah onun ölərək
əzab-əziyyətdən qurtarmasını məsləhət gördü. Mən də Onun əmr və istəyinə
təslim olub Allaha şükr etdim. Biz Onun rizayəti naminə hər bir şeyə
razıyıq və Onun sevdiyini sevirik.»
Sonda
İslamazeri.az-ın kollektivi bu müqəddəs gün münasibətilə bütün müsəlman
əhlini başda zamanımızın imamı İmam Zaman (ə.f.) olmaqla təbrik edir.
islamazeri.az
|
