.

İmam Əlinin (ə) bu dəyərli kəlamlarından görmək olur ki, İlahi rəhmət dənizi o qədər geniş və böyükdür ki, biz insanların susuzluğunu rahatlıqla yatızdıra bilər. Narahatlıq, qəm və qüssə tufanını yatızdıra bilər.

İndi bu cür mehriban və ürəyi yanan bir Allahımız olduğu halda, günaha batan zaman Allahın bağışlanmağına nail olmaqdan niyə ümidsiz olmalıyıq. Özümüzü nigaranlıq selinə niyə atmalıyıq. Bağışlayan Allah özü məğfirət nidasını vermişdir. Özünün nurani kəlamında günahkarlara xitab edərək belə buyurur: "Məgər Allahın sizi bağışlamasını istəmirsiniz? Allah çox bağışlayan və mehribandır”. ("Nur” 22).

Allah bu çağırışını hamıya şamil etmişdir. Xüsusi insanlar və ya hansısa günahları nəzərdə tutmamışdır. Ona görə də günahkarlar hər nə şəraitdə olurlarsa-olsunlar, Allahın məğfirətinə ümidvar olmalıdırlar.

O kəslər ki, bu rəhmətdən ümidsiz olurlar, bilməlidirlər ki, bəlaya düçar olublar. Şirkdən sonra onun kimi böyük günah yoxdur. Belə ki, əgər bir insan günah edərsə, tövbə etməlidir və bu zaman bağışlanmış olar. Ancaq insan tövbə yerinə ümidsiz və qəmgin, iztirablı olarsa, bağışlanmağa ümidini kəsərsə, tövbədən üz döndərmiş deməkdir. O, tövbə etmir, onun yerinə bağışlanmadan ümidini kəsir ki, bu da çox böyük bir günahdır.

Xaliq bu ümidsizliyə o qədər nifrət edir ki, öz nurani kəlamında belə buyurur: "Allahın qurtuluş və mərhəmətindən naümid olmayın ki, Allahın mərhəmətindən kafirlərdən başqa heç kim naümid olmaz”. (”Yusif” 87).

İnsanların bir çoxu günah işlədən zaman tövbə tofiqinə nail olurlar.

Ancaq tövbədən sonra nəfsi istəklərinə və vəsvəsələrə uyaraq, yenidən həmin günahı işlədirlər. Bu cür insanların iradəsi zəifdir və özlərini günah işlətməməkdən saxlaya bilmirlər. Bu cür insanlar da ümidsiz olmamalıdır və şeytanın kəndiri ilə ümidsizlik quyusuna düşməməlidirlər. Bəlkə dəfələrlə Allaha pənah aparmalı və İlahi rəhmətə ümid bəsləməlidirlər. Çünki bu Allahın vədidir: "Tövbə edib (öz pis işlərini) düzəltməklə məşğul olaraq (gizlətdiklərini) bəyan edənlər istisna olmaqla! Beləliklə onların tövbəsini qəbul edirəm və əlbəttə ki, tövbələri çox qəbul edən və mehriban Mənəm”. ("Bəqərə” 160).

Tarixdə o qədər günahkar insanlar olmuşdur ki, indiyə qədər də adları dillərdə gəzir. Onların həyat dastanı başqaları üçün bir ibrət dərsidir. Elə günahlar işlədiblər ki, çoxları bu günahların bağışlanmasının qeyri-mümkün olmasını fikirləşən zaman Allah onları öz rəhməti ilə elə əhatə etmişdir ki, baxanları təəcübləndirmişdir.

Ona görə də insan gərək Allahın rəhmətindən heç bir zaman ümidsiz olmasın. Günah hər nə qədər çirkin olsa da, ancaq Allahın rəhmət dənizində bir damcı belə deyildir. Bu dənizdə əzəmətli günah dağı elə batar ki, heç bir əsəri də qalmaz.

Hazırladı: Məşhədi Xanım,

/Deyerler.org/