.

Bəzən Əhli-beytə (ə) qarşı müxalifətlik fiziki olurdu, İmam Hüseynin (ə) zamanında öz pik nöqtəsinə çatmışdı. Bəzən fikri və əqidə cəhətdən olurdu, Əhli-beytin (ə) qarşısında cəbhə yaradırdılar. Hər dəfə də məğlub olurdular. Nəhayət fiziki güclərindən istifadə edirdilər. Abbasi xəlifələri İmam Rzanın (ə) dövrünə qədər Əhli-beytlə (ə) nisbətən yaxşı rəftar edirdilər. Ancaq ondan sonra şiddətli təzyiqlər başladı.

Maraqlısı budur ki, Bəni-Abbas İmam Hüseynin (ə) qanının qatilini tələb edərək, hakimiyyətə gəlmişdi. Onlar iki məsələdən sui-istifadə etdilər. Biri İmam Hüseynin (ə) şəhadəti və o birisi də əcəmlə ərəblərin arasındakı gərginlik. Qiyam onların lehinə sona çatdı. Həqiqətdə isə bu, Əbu Muslim Xorasaninin qiyamı idi. Bəni-Abbas hakimiyyəti əlinə aldı. Bəni-Üməyyədən fərqli olaraq, zahirdə Əhli-beytlə (ə) yaxşı rəftar edirdilər. Onlara ehtiram qoyur və bu yolla insanları özlərinə yaxınlaşdırmağa çalışırdılar. Başqa bir tərəfdən Bəni-Abbas öz fəziləti haqqında hədislər düzəltməyə başladılar ki, insanları qane etsinlər. Ancaq belə görünür ki, bu siyasət işə yaramadı. Xüsusilə də Mütəvəkkilin dövründə məğlub oldular. Əhli-beytə (ə) təzyiqləri artırdılar. Vəziyyət o yerə çatmışdı ki, İmam Həsən Əsgəri (ə) 5 yaşına qədər İmam Məhdini (ə.f.) gizlətmişdi. Abbasi xəlifələri İmamların (ə) həyatlarını nəinki çətinləşdirir, hətta İmam Məhdinin (ə.f.) zamanında yaratdıqları şərait Fironun zamanında Həzrət Musanın (ə) dünyaya gəlməsinə bənzəyirdi. Onlar övladlarının adını Məhdi qoyurdular ki, bu təfəkkürlə mübarizə apara bilsinlər. Tarix boyu görürük ki, padşahlar çalışırdılar ki, dini alimləri saraylara tərəf cəlb etsinlər. Bu yolla insanların arasında etibar qazanmaq istəyirdilər. Siyasi hakimiyyət çalışırdı ki, bu alimlərin təbliğatına mane olsunlar. Ancaq müsəlmanların canları və ruhları bu insanların əlində idi.

Biz İmamların (ə) üç məqama malik olduğu fikrindəyik: elmi, mənəvi-əxlaqi və siyasi. Əgər kimsə Əhli-beyt (ə) maarifi ilə tanışdırsa, İmam Hadinin (ə) adına diqqət etmədən "Cameyə” ziyarətini oxuyarsa, rahatlıqla deyə bilər ki, bu ziyarət ya İmam Əlidəndir (ə), ya da İmam Səccaddan (ə). Əgər İmamların (ə) həyatını bir-birinin kənarına qoysaq görərik ki, heç bir-birindən fərqlənmirlər. Aləmə olan nəzərləri eynidir. İmamlar (ə) deyirlər ki, biz vahid nuruq. Bu, bir həqiqətdir. Əgər İmam Sadiqin (ə) zamanında olan fürsət İmam Hadinin (ə) zamanında da olsaydı, yenə də o cür əməl edərdi.

İmamlar (ə) buyurur ki, övladlarınızı bizimlə tanış edin. Çünki düşmən sizdən qabağa düşə bilər. Biz gərək bu yolda fəal olaq. Əgər İmamların (ə) buyurduğu kimi gözəl bir mədəniyyət yarada bilsək, hər bir məsələ həll olar. Dövrümüz iki yolda irəliləyir. Bir tərəf imana, mənəviyyata üz döndərir, o biri tərəf isə şeytanpərəstliyə tərəf. Bu iki cərəyan bir-biri ilə vuruşur. Bu günün müasirləşməsinin təzahürlərindən biri də hədsiz "azadlıq”dır. Ona görə də müasirləşmənin mənfi və müsbət tərəflərini tanımaq lazımdır. Bizim vəzifəmiz cavan nəsli bu zərərlərdən qorumaqdır”.

 (Erfan/ Deyerler.org)