.

İmam Əli (ə) buyurur: "O zamandan ki, Peyğəmbər (s) vəfat etmişdir, daima məzlum olmuşam”. Bir gün bir ərəb Həzrət (ə) çıxış edən zaman fəryad çəkir ki, mən məzlumam. İmam (ə) onu yanına çağıraraq, buyurur: "Sənə bir dəfə zülm edilmişdir, ancaq mənə kəsək və tük qədər zülm edilmişdir”. Burada kəsək dedikdə Həzrət daşı nəzərdə tuturdu, tük dedikdə isə heyvanların tükünün sayını nəzərdə tuturdu.

İmam Əlinin (ə) məzlumiyyəti birtərəfli deyildi. Bəlkə hər tərəfdən İmamı (ə) məzlum halına salmışdılar. Bu məzlumiyyətin səbəblərindən biri insanların Peyğəmbəri-Əkrəmin (s) o Həzrətin məqamına qoyduğu dəyəri qiymətləndirə bilməməkləri idi. Bu məzlumiyyət Həzrətdən başqa onun ətrafındakılara və Əhli-beyt (ə) davamçılarına qarşı da həyata keçirilirdi. Tarix boyunca da görürük ki, Əhli-beytin (ə) düşmənləri daima onlara iftira atmış və töhmətlə günahlandırmışdılar. Çox təəsüf ki, bu məsələ indiyə qədər də davam edir.
Qurani-Kərim insanı iki halda görür. Biri Allahın, Peyğəmbərin(s) və İmamların (ə) rəhbərliyi altında. "Allah iman gətirənlərin dostu və başçısıdır. Onları (nadanlıq, küfr və itaətsizliklik) qaranlıqlar(ın)dan (elm, iman və təqva) nur(un)a tərəf çıxarır”. ("Bəqərə” 257).
İkinci dəstə isə od əhlinin rəhbərliyi altında. Belə ki, Allah buyurur: "Kafir olanların başçıları isə azğın və itaətsizlərdir ki, onları (hidayət) nur(un)dan (azğınlıq) zülmətlər(in)ə tərəf çıxarırlar. Onlar Cəhənnəm əhlidirlər və orada əbədi qalacaqlar”. ("Bəqərə” 257).
Həmçinin rəhbər də ya nur İmamıdır, ya da od imamı. Ya gərək nur İmamı tərəfindən hidayət olunaq, ya da zəlil "imam”ın əlində bədbəxt olaq. Quran nur İmamı haqqında buyurur: "Onları (yaşadıqları cəmiyyəti) Bizim əmrimizlə doğru yola yönəldən rəhbərlər etdik və onlara xeyir işlər görməyi, namaz qılmağı və zəkat verməyi vəhy etdik. Onlar yalnız Bizə ibadət edirdilər”. ("Ənbiya” 73).
Fironçular haqqında isə Quran belə buyurur: "Biz onları (küfr və tüğyanları ilə gələcək nəsilləri) (Cəhənnəm) od(un)a sarı çağıran rəhbərlər etdik. Qiyamət günü (heç bir şəfaət sahibi tərəfindən) onlara kömək edilməyəcək! Bu dünyada onların ardınca (böyük) bir lənət qoyduq. (Mələklərin və möminlərin lənəti, bu cür şəxslərə tabe olanların günahları onlar üçün həqiqi lənətdir.) Qiyamət günü (onlar) eybəcər üzlülərdən, rüsvay edilmişlərdən və mənfurlardan olacaqlar”. ("Qəsəs” 41-42).
Hədislərimizdən də belə nəticəyə gəlmək olur ki, ancaq o insanın əməli qəbul olunur ki, haqq İmamın davamçısı olsun, Allahın əmrinə itaət etsin, istəklərini Allahdan qabağa salmasın. Quranın nəzərində o kəs bağışlanmağa layiqdir ki, Allahın əmrinə itatə etsin və İmamların davamçısı olsun.
İbni Abbas Qiyamət səhnəsini belə təsvir edir: "Peyğəmbər (s) buyurur: Qiyamətin sabahısı mən... qardaşım, əmim oğlu və kürəkənim Əli bini Əbitalib behişt dəvələrindən birinə minəcəyik. Əlində həmd bayrağı olacaqdır. Minik üzərində məhşərə daxil olacağıq. Yanından keçdiyimiz mələklər belə deyərlər: "Bu Allaha yaxın mələkdir, ya göndərilmiş peyğəmbərdir, ya Allah ərşinin himayəçisidir”. Bu zaman Allah ərşindən belə nida gələr: "Bu şəxs nə Allaha yaxın mələkdir, nə göndərilmiş peyğəmbər, nə də ərşin himayəçisidir. Bu Əli ibn Əbitalibdir ki, Əmirəl-möminin, dindarların rəhbəri və dünyanın ağüzlülərinin rəhbəridir. Hər kim onu təsdiq edərsə, xilas olunar və kim ki, onu inkar edər, ziyan görər””.
İbni Məsud deyir: "Peyğəmbər (s) Zeynəbin (Həzrətin həyat yoldaşlarından biri) evindən Ummi Səlimənin evinə gedir. Bir müddətdən sonra Həzrət Əli (ə) gəlir. Peyğəmbər (s) buyurur: "Ey Ummi Səlimə! Əlidir, onu dost bil. Əti mənim ətimdən, qanı mənim qanımdandır və o, mənim elmimin xəzinəsi, sabahın qulağıdır. Şahid ol və şəhadət ver ki, nakisinlərin, qasitinlərin və mariqinlərin qatili məndən sonra odur. Düşmənimin belini sındıracaq və sünnətimi dirçəldəcəkdir. Əgər hansısa bəndə Məscidul-həramın məqamında min il və min il ibadət edərsə, ancaq Əli və onun ailəsi ilə düşmənçilik edərək İlahi rəhmətə qovuşarsa, Allah onu Qiyamət günü cəhənnəmə atar”.
Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: "Həqiqətən, Allah qardaşım Əli üçün fəzilət qərar vermişdir ki, o qədər çoxdur ki, saymaq olmur. Hər kim onun fəzilətlərindən birini imanla yada salarsa, Allah köhnə və yeni günahlarını bağışlayar. Hər kim fəzilətlərindən birini yazarsa, o zamana qədər ki, həmin yazı qalmış olar, mələklər davamlı olaraq, onun üçün bağışlanma istəyərlər. Hər kim fəzilətlərindən birinə qulaq asarsa, Allah eşitmə vasitəsilə düçar olduğu günahlarını bağışlayar. Hər kim yazılmış fəzilətinə nəzər salarsa, Allah görmə vasitəsilə düçar olduğu günahlarını bağışlayar. Qardaşım Əliyə (ə) baxmaq ibadətdir. Zikr etmək və yada salmaq ibadətdir. Allah heç bir bəndənin imanını onun vilayəti olmadan qəbul etməz”.
Bu qədər fəzilətə malik olan və Allahın canişin qərar verdiyi bir insan cahilliyyətin qurbanı olmuş və cahilliyə görə məzlum edilmişdir. Onun səbrinin həddi-hüdudu yox idi. Hətta düşmənləri belə fəzilətlərini etiraf edir və onun haqqında yaxşı sözlər danışırdılar.
Ancaq onun elmindən, qüdrətindən, bacarıq və qabiliyyətindən, imanından, şücaətindən bərk qorxurdular. Nə qədər bacarırdılarsa, onu insanlardan uzaqlaşdırmağa çalışır və insanların gözündən salmaq istəyirdilər. Bütün bunlara baxmayaraq, İmam Əli (ə) həqiqi bir mömin və Allahın ən sevimli bəndəsi idi və olacaqdır da...

Hazırladı: Məşhədi Xanım /deyerler