İki
tacir çox hündür bir qayanın üstündən keçirdilər.Bu zaman qaya lərzəyə
gəlib uçulur.Tacirin biri nərə çəkib Allaha yalvarır ,harayına çagırır.O
biri tacir isə heç agzını açmır.Allaha yalvaran tacirin ayagının
altından qaya ucur.Taçir qayanın dibinə düşərək yaralı, ölüm halında
qalır.O biri tacir sag-salamat qayanı keçir.İllər kecir ,yaralanan tacir
sagalır ,o biri tacirlə rastlaşır.Yaralanan tacir deyir :Ay qardaş ,
məni bu işdən agah et görüm,niyə o vaxt mən Allaha yalvara-yalvara
qayadan düşüb yaralandım , sən isə Allaha yalvarmadan sag-salamat
keçdin.Salamat keçən tacir cavab verir :Mən hər gün sübh vaxtı Allaha
səcdə -ibadət edib,bəndəlik şükranə təşəkkürümü Allaha bildirib
,dualar oxuyub ,Allahdan ruzi-salamatlıq diləyib ,işlərimin ugurlu özümü
Allahın amanında olmagımı yalvarıb evdən çıxıram.Məhz buna görədə mən
həmişə Allahın nəzarəti altında sag-salamat oluram,hər cətinlikdən də
məni Allahım qurtarır.Çünki Allahın kəlamı və dualar zənciri ilə mən
asimana baglıyam.Sən isə Allahı yalnız çətinliyə düşəndə çagırdın,əfsus
ki. buda cox gec idi.
Bu hədisin mənası budur ki, İnsan Allahı
hər gün ,hər an yada salıb ,yalvarıb,Ondan imdad ,xeyir
-bərəkət,ruzu,şəfa,bagışlanmagını diləməlidir.Çünki insan hər an təhlükə
və günah qarşısındadır.
