Bu gün İyul ayının 6-ı, Rəcəb ayının 4-ü Hz.Əbülfəz əl-Abbas(ə)ın mövlud günüdür. Bu mövlud münasibətilə başda Hz.Qaim(ə) olmaqla bütün Əhli-Beyt(ə) aşiqlərini təbrik edirik.

Təvəllüdü

Hz.Abbas(ə) hicrətin 26-cı ilinin Şəban ayının 4-də dünyaya göz açmışdır. Tarixçilərin çoxu belə yazırlar ki, Hz.Əli(ə0 öz təzə doğulmuş oğlunu ilk dəfə görəndə gözləri yaşla dolmuşdu. Əlini onun kəsilıəcək qolllarına və ox dələcək sinəsinə sürtmüş, kəsiləcək başını öpmüş və dərin bir ah çəkərək belə demişdir:

-Mənə nə qaldı, Yezidə nə? Mənə nə qaldı, Yezidə nə?

Ümmul-Bənin onun ağlamasının səbəbini və Yezidin kimliyi barədə soruşduqda Hz.Əli(ə) xanımına Hz.Abbasın Allah dərgahında ali məqama çatacağını, Allahın ona Hz.Əli(ə)ın qardaşı Cəfər ibn Əbu Talib kimi mələklərə məxsus iki qanad bəxş edəcəyini və onun Cənnətə uçaraq gəzəcəyini söyləməklə kifayətləndi.

Hz.Abbas doğulduğu vaxtdan qeyri-təbii zahiri gözəlliyə malik idi. Qeyd edirlər ki, o, ümumiyyətlə, uşaqların ən gözəli idi. Buna görə də ona Qəməri Bəni Haşim adı verilmişdi. Çünki ərəblər qədd-qamətli, təmiz əxlaqlı kişiyə qəmər adı verərdilər. Məhəmməd(s) peyğəmbərin atası Abdullaha "Hərəmin qəməri", ulu babası Əbdül Manafa isə "Vadilər qəməri" deyərdilər.

Hz.Abbas(ə)ın başqa adları və ləqəbləri

Qəməri Bəni Haşimdən başqa Hz.Abbas(ə)ın başqa adları və ləqəbləri olub.

Saqi atəş - Atəş söndürən. Bu ad ona Yezid qoşununun suyun yolunu kəsdikdən sonra Fərat çayına gedib həyatı bahasına su gətirmək istəyinə görə verilmişdir.

Əbu Qirbə - Tuluqlu. Bu ad isə Peyğəmbər(s) ailəsinə su tuluğu tutduğu zaman şəhid edilmişdi.

Əbül-Fəzl - bu adın verilməsinin iki səbəbi olmuşdur. Birincisi, Fəzl adında oğlu olduğu üçün, ikincisi isə həzrətin çox fəzilətli, qoçaq və qorxmaz olduğu üçün.

əs-Səqqa - Su daşıyan. Bu ləqəb də ona Kərbəlada susuz qalanlara su gətirmək üçün göstərdiyi qəhrəmanlığa görədir.

əl-Əbdus-Salih - Saleh qul. Bu ləqəb isə ona Allahın xas bəndələrindən olduğu üçün verilmişdir.

əş-Şəhid - Şəhid. Bu ləqəbin isə səbəbi aydındır.

Babul-Həvaic - Hacətlər qapısı. Hər kim Hz.Abbas(ə)a təvəssül edərsə, Allah onun hacətini rəva edər.

Kərbəlaya qədərki qəhrəmanlıqları

əl-Xəvarizmi qeyd etmişdir ki, Hz.Abbas(ə)atası Hz.Əli(ə)ın Müaviyəyə qarşı qarşı vuruşduğu Siffeyn döyüşündə iştirak etmişdir. Onun həmin döyüşdə şücaətlə vuruşduğu bildirilir.

Yazırlar ki, Hz.Abbas(ə) həmin döyüşdə suyun qarşısını Müaviyə kəsdiyi zaman meydana üzü niqablı çıxaraq Müaviyə qoşunundan döyüşçü istəyir. Müaviyə öz sərkərdələrində İbn Şəsanı onunla döyüşə çıxmasını əmr edir. O Müaviyəyə deyir ki, Şam əhli məni min cəngavərə bir tutur. Gəl mən öz yeddi oğlumnan birini göndərim. Müaviyə razılaşır. O oğlunu göndərir amma Hz.Abbas(ə) onu Cəhənnəmə vasil edir. İbn Şəsa bir-birinin ardınca yeddi oğlunu göndərir və Hz.Abbas(ə) hər yeddisini Cəhənnəmə vasil edir. Əbu Şəsa hirslənərək meydana atılır amma o da oğullarının aqibətini yaşayır. 

əl-Xəvarizmi yazır ki, Şam ordusu bu səhnədən qorxuya düşür və heç kəs onunla döyüşə girməyə cəsarət etmir. Hz.Abbas(ə) öz qərargahına qayıdıb üzünün niqabını açdıqda düşmən qoşunu həmin şəxsin Qəməri Bəni Haşim olduğunu anlayır.

Hz.Abbas(ə)ın kəramətləri barədə çoxlu kitablar yazılmışdır. Həmin zikr olunan kəramətlərdənbirini qeyd etməklə kifayətlənirik ki,zikr olunankəramət Hz.Abbas(ə0ın kim olduğunu bəyan edir.

Cənab höccətullah Ləcrimi Brucuni, mərhum höccətül-islam hacı seyyid Rəhim Mirfuruğidən belə nəql edir:

Xətib və möhtərəm alim, məşhur vaiz mərhum höccətul-islam vəl-müslümin hacı seyyid Rəhim Mirfuruği Qəhfərxi «Çahar məhal Bəxtiyari» və başqa məktəblərdə təbliğçi olmuşdu. Bir müddət İsfahanda olmuşdu. O, mənim yaxın dostlarımdan idi. Belə nəql edirdi:

On bir dəfə Kərbəlaya ziyarətə getmişəm. Hər dəfə iki ya üç ay orada sakin olmuşam və bütün yerlərini tanıyıram. Günlərin birində qardaşım hacı seyyid Əhməd Mirfuruği ilə birlikdə Kərbəla bazarına getmişdik. Qayıdanda tanış qəssabdan bir kiloqram qoyun əti aldıq və evə gəldik. Yol arasında o gün ikinci dəfə olaraq həzrət Əbul Fəzl Abbasın (əleyhissalam) hərəmilə rastlaşdıq. Mən qardaşıma dedim:

Mənim ürəyim gəlmir ki, həzrətin hərəmini ziyarət etməmiş bir başa evə gedək. Təxminən sübh saat doqquz olardı. Hər halda həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam) hərəminə daxil olduq.

Hərəmdə ziyarət, rövzə və müsibət dedikdən sonra mənzilimizə sarı getdik. Evə çatan kimi əti bişirmək üçün hazırladıq. Amma elə ki, yeməyə yaxınlaşdıq gördük qazan tam qaynayır, amma ət qazanın içində bişməmiş halda qırmızıdır. Təəccübləndik. Əti təzədən axşama bişmək üçün ocaq üstə qoyduq. Gecə də qazanı ortalığa gətirəndə təəccüblə gördük ki, ət heç bişməmişdir. Səhər sübh qəssabın yanına gedib dedik: Dünən sizdən aldığımız ət dünəndən bəri ocağın üstündə bişməmişdir. Bu nədəndir? Bizimlə dost olan qəssab dedi:

Bizim ətimiz pis deyildi! Biz bu ətdən hamıya satmışıq, kimsə gəlib şikayətlənməyib. Təkcə sizsiz ki, bunu idda edirsiniz.

Biz qazanla birlikdə əti ona göstərdikdə doğrusu qəssab özü də təəccüb etdi və dedi:

Bu işdə nəsə bir sirr var.

Fikrə getdim ki, görəsən nə sirridi? Sonradan başa düşdüm ki, qəssabdan əti alandan sonra hərəmə girmişdik. Ət həzrət Əbul Fəzl Abbasın (əleyhissalam) hərəminə daxil olduğuna görə dünya atəşi ona tə`sir etməyib. Həzrətin hörmətinə atəşin ona əsəri dəymir. Biz bu işi O həzrətin kəramətindən hesab etdik və əti aparıb çöldə basdırdıq.

Beləliklə əgər insan xalis niyyətlə və arif halda hərəmə girsə cəhənnəm odundan amanda qalar. Axırda Allahdan o mərhumdan ötrü bağışlanmaq istəyirik.