Könüldə, yoxsa alında?
"Fəth” surəsinin 29-cu ayəsində oxuyuruq: "Məhəmməd (s) Allahın
Peyğəmbəridir. Onunla birlikdə olanlar (möminlər) kafirlərə qarşı sərt,
bir-birinə (öz aralarında) isə mərhəmətlidirlər. Sən onları (namaz
vaxtı) rüku edən, səcdəyə qapanan, Allahdan riza və lütf diləyən
görərsən. Onların əlaməti üzlərində olan səcdə izidir. Bu onların
Tövratdakı vəsfidir. İncildə isə onlar elə bir əkinə bənzədilirlər ki, o
artıq cücərtisini üzə çıxarmış, onu bəsləyib cana-qüvvətə gətirmiş, o
da (o cücərti də) möhkəmlənib gövdəsi üstünə qalxaraq əkinçiləri heyran
qoymuşdur. (Allahın bu təşbihi) kafirləri qəzəbləndirmək üçündür.
Onlardan iman gətirib yaxşı əməllər edənlərə Allah məğfirət (günahlardan
bağışlanma) və böyük mükafat (Cənnət) vəd buyurmuşdur!”
Doğrudanmı ayədə zahiri məna nəzərdə tutulur, alında səcdə əlaməti mömin
üçün bəs edir? Tarixdə ibadəti qədər cəhaləti ilə tanınan Nəhravan
şeyxləri – Xəvaric (xaricilər) bu firkin üzərindən xətt çəkdi. Alnında
səcdə yeri olan xəvaric Allahın vəlisini, Möminlər Əmirini (ə) qətlə
yetirdi.
Ayə və rəvayətlərə müraciət etdikdə "doğruçuluq” sifətinin ən mötəbər
iman sifəti olduğu "Maidə” surəsinin 119-cu ayəsində buyuruıur: "Bu
(qiyamət günü) elə bir gündür ki, düz danışanlara düzlükləri fayda
verər. Onları (ağacları) altından çaylar axan cənnətlər gözləyir. Onlar
orada əbədi qalacaqlar. Allah onlardan, onlar da Allahdan razıdırlar.
Bu, (möminlər üçün) böyük qurtuluşdur (uğurdur)!”
Bu nöqtəni azca diqqətlə dərk etmək olar:
-dünyanın nizamını görüb yaradanı inkar edənlər doğru danışmır;
-"Allahı qəbul edirəm” deyib, Onun kitab və qanunlarını inkar edənlər doğru danışmır;
-gününü ibadətdə keçirib xalqın dərdinə yanmayanlar doğru danışmır – alınlarında səcdə yeri olsa belə!
Doğru danışanların qəlbində, ruhunda səcdə ələmati var. Onlar öz
zərərlərinə olsa belə Allahın əmrinə boyun əyənlər, doğruya səs
verənlərdir. Bu doğru həm də əmələ aiddir.
|
